Naszym rozmówcą jest Jacek Łukaszewicz od 1 maja 2024 r. prezes Zarządu Elewarr Sp. z o.o. Dowiadujemy się o rozległych doświadczeniach zarządczych i handlowych nowo mianowanego prezesa, rozprawiamy się z plotkami dotyczącymi jego przeszłości, a przede wszystkim rozmawiamy o planach nowego sternika Elewarru, na kurs obrany przez zarządzaną przez niego spółkę i oczywiście o rynkach.
Juliusz Urban: Panie prezesie gratuluję serdecznie wygrania konkursu. Chcąc zaprezentować pana szerszemu gronu naszych Czytelników, chciałbym na wstępie zapytać o wcześniejsze doświadczenia zawodowe, bo mam wrażenie, że Elewarr zyskał bardzo doświadczonego sternika. Jak wygląda pana ścieżka zawodowa?
Jacek Łukaszewicz: Dziękuję za gratulacje i określenie mnie jako sternika spółki – bo nim właśnie mam zamiar być. W szeroko pojętej branży rolnej jestem od 30 lat. Mam doświadczenie w zarządzaniu, ale przede wszystkim posiadam praktyczne umiejętności jeśli chodzi o rynek zbóż, ponieważ przez całą swoją karierę działałem jako czynny handlowiec. Obserwowałem rynek, uczyłem się go, a przede wszystkim uczyłem się korzystania z nauk, które przynosi. Moje doświadczenie zawodowe opiera się na silnych fundamentach, ponieważ zajmowałem różne stanowiska w wielu podmiotach, z dużym naciskiem na firmy związane z obrotem zbożami, rzepakiem, kukurydzą, a także śrutą sojową.
J.U.: Ostatnie miejsce to są Zamojskie Zakłady Zbożowe, mam wrażenie, że tam przyszedł pan na ratunek tej organizacji. Czy udało się wyprostować problemy tam zastane?
Zamojskie Zakłady Zbożowe to jest rzeczywiście ostatnie miejsce mojej aktywności zawodowej, choć tak naprawdę przez ostatnie 10 lat było to Przedsiębiorstwo Zbożowo-Młynarskie w Stoisławiu, gdzie pełniłem funkcję dyrektora ds. zakupu zbóż. Warto podkreślić, że wszystkie wymienione podmioty wchodzą w skład Grupy Kapitałowej Krajowej Grupy Spożywczej S.A.
Rzeczywiście w Zamojskich Zakładach Zbożowych w sezonie 2022/23 powstała strata i w końcówce ubiegłego roku obrotowego, liczonego od maja 2022 do czerwca 2023 r., okazało się, że trzeba było podjąć się "misji ratunkowej". Nie mogłem zawieść rolników z Zamojszczyzny, a dzięki wsparciu Zarządu Krajowej Grupy Spożywczej S.A. udało się ustabilizować sytuację. Sprawnie przeprowadziliśmy skup zboża, utrzymaliśmy firmę na powierzchni i daliśmy jej szansę na przyszłość. W tym miejscu muszę podkreślić, że funkcjonowanie w ramach Grupy Kapitałowej ma bardzo duże znaczenie, ponieważ wspólnie jesteśmy w stanie stawić czoła wielu problemom. W Zamojskich Zakładach Zbożowych zostawiam plany, które wiem, że w przyszłości będą realizowane. Jednak, w związku z nowymi obowiązkami w spółce Elewarr moja aktywność w Zakładach powoli wygasa.
J.U.: Teraz te doświadczenia mogą być wykorzystane w zarządzaniu największą państwową firmą skupową. Wartości strat spółki przerażają, czy ma pan już rozeznanie, w jakim stanie finansowym przejmuje pan firmę po poprzednikach?
J.Ł.: Sytuacja w jakich znajdują się Elewarr i Zamojskie Zakłady Zbożowe mają różne podłoże, dlatego nie można ich porównywać ze sobą. Dla mnie bezcenne są doświadczenia korporacyjne z Zamojskich Zakładów Zbożowych, które pozwolą bardziej efektywnie funkcjonować kolejnej spółce. Te doświadczenia pomogły mi lepiej zrozumieć wyraźną specyfikę wschodniej części Polski, a Elewarr ma przecież oddziały w Krupcu, Lubyczy, Krasnymstawie i dalej w Rzeszowie.
J.U.: A wracając do wyników firmy, są plotki o 95 mln zł straty za poprzedni sezon, o szykujących się kolejnych 40 mln zł na ten sezon. Czy to się potwierdza?
