Czy lenie zagrażają zbożom?

Chodzi o lenie. Podobnie jak w przypadku wielu innych owadów, ich formą szkodliwą dla upraw są larwy. W zbożach mogą one wystąpić już jesienią i uszkadzać młode korzenie roślin. Jeśli w glebie jest dużo materii organicznej, larwy odżywiają się w pierwszej kolejności właśnie nią. Po przezimowaniu kontynuują żerowanie na korzeniach. Lenie występują masowo co kilka lat, zatem może się zdarzyć, że zboża będą mocno przez nie uszkadzane wczesną wiosną. Dorosłe owady mogą nalatywać na plantacje od połowy maja i odżywiają się nektarem i pyłkiem roślin kwitnących w okolicy pól. Na tym etapie zatem są nieszkodliwe.

Większego nasilenia leni należy się spodziewać na glebach dobrze uwilgotnionych (larwy nie znoszą przesuszenia) i z dużą ilością materii organicznej. Szkodnik może też wystąpić na polach, na których składowany jest obornik (zapach kompostu i obornika przyciąga samice, które składają w nim jaja).

Główną bazą pokarmową dla leni są wszelkie resztki roślinne. Przy ich niedostatku szkodnik uszkadza podziemne części roślin uprawnych. Jego zwalczanie polega przede wszystkim na dokładnym rozdrabnianiu i przyorywaniu resztek pożniwnych. Im dłużej w glebie utrzymuje się nierozłożona masa roślinna, tym większe ryzyko wystąpienia leni. Zagrożeniem dla roślin jest obecność 50 larw/m2.

Częściową ochronę przed leniami dają zaprawy nasienne z neonikotynoidami. Jeszcze do niedawna, np. w ziemniakach, możliwe było zastosowanie chloropiryfosu przed sadzeniem w dawce 4 l/ha preparatu zawierającego 480 g/l substancji i wymieszanie go z glebą.