Dla większości owadów wzrost temperatur oraz ciepła i sucha pogoda to korzystne zmiany, wpływające na ich aktywność. Długa jesień i łagodne zimy pozwalają niektórym z nich na nieprzerwane żerowanie aż do wiosny i przeżycie w różnych stadiach rozwoju. Z kolei wyższe temperatury wczesną wiosną sprawiają, że pojawiają się one na zbożach wcześniej, wcześniej też prowadzą rozród, czy – jak np. mszyce – rozwijają więcej pokoleń.
W obecnym sezonie nie stosowano też w zbożach ozimych insektycydowych zapraw nasiennych, co zwiększyło
presję szkodników.
Jesienią licznie obserwowano na nich mszyce, skoczki, a także larwy ploniarki zbożówki, śmietek i łokasia garbatka. Ten ostatni może uszkadzać wschody zbóż od jesieni do wiosny. Obserwowana w ciągu kilku ostatnich lat silna presja jego larw (i rolnic) to
skutek zmian klimatu, technologii uprawy, braku w zbożach zapraw insektycydowych, jak i wycofania
s.cz. o działaniu gazowym w glebie.
Mszyce również żerują na oziminach od jesieni do wiosny. W Polsce w ubiegłym, wyjątkowo ciepłym sezonie obserwowano ich kolonie żerujące niemal przez całą zimę na południu i zachodzie kraju. Potrafią one szybko
przystosować się do zmiennych warunków, stąd ich
obecność na oziminach nawet w styczniu pod warstwą śniegu. Główna szkodliwość mszyc zbożowych w okresie jesienno-zimowym polega na
przenoszeniu wirusów żółtej karłowatości jęczmienia (BYDV), a
zdolność przeżycia przymrozków do –6°C (schowane w pochwach liściowych) zwiększa rozmiary infekcji…
Pełny tekst artykułu dostępny jest w wydaniu 12/2020 „top agrar Polska” na str. 75–76. Polecam go wszystkim producentom zbóż, nie tylko borykającym się w tym sezonie ze szkodnikami wczesnych faz rozwoju tej grupy roślin.
[bie]
