W zbożach najważniejszymi mikroelementami są miedź, mangan, molibden. Zboża ozime pobierają 60–80 g/ha miedzi, w zależności od plonu ziarna. Pierwiastek ten można wiosną podać nawet 2–3 krotnie (firmy oferujące nawozy dolistne mają różne zalecenia od jednego do trzech zabiegów, różne są także zalecane dawki pierwiastka w jednym zabiegu – nawet do 160 g/ha).
Do dyspozycji jest siarczan miedzi, który jest tańszy, ale trudniej przyswajalny niż chelat miedzi. Dlatego jego dawki w przeliczeniu na ilość składnika muszą być wyższe niż chelatu i wynoszą 0,5–1 kg/ha. Jednorazowe dawki np. 14% chelatów miedzi to 0,1–0,2 l/ha (jednorazowo 14–28 g/ha miedzi).
Miedź na obecnym etapie rozwoju zbóż można podawać w fazie strzelania w źdźbło (jeśli późno siane nie skończyło się jeszcze krzewić to pierwiastek również można zastosować). Lepiej nie stosować żadnych mikroelementów w fazie początku strzelania w źdźbło (BBCH 30). Roślina wtedy prowadzi bardzo intensywną gospodarkę hormonalną, a dodatkowe składniki mogłyby ją zakłócić.
Mangan jest składnikiem pobieranym w ilości 600–900 g/ha. Objawy jego niedoboru to przede wszystkim chlorozy liści pomiędzy nerwami. Pierwiastek ten podaje się w tym samym terminie, co miedź. Chelat manganu 13-proc. stosuje się w dawce 0,6–1,2 l/ha.
Molibden to składnik pobierany w małych ilościach: 5–10 g/ha. Odpowiada jednak np. za przemiany azotu w glebie. Podawać go można roślinom już jesienią od początku fazy krzewienia i wiosną do fazy strzelania w źdźbło. Jego ilości są wystarczające w większości produktów wieloskładnikowych.
Bor to składnik pobierany przez zboża w ilości 40–60 g/ha. Najlepiej podawać go w fazie strzelania w źdźbło i liścia flagowego w produktach wieloskładnikowych w ilości 10–15 g/ha boru.
jd
