Problem tzw. samosiewów ziemniaków pojawił się już dwa sezony temu, ale w tym roku był szczególnie dotkliwy i wystąpił na dużą skalę. Ci nieproszeni goście, rozwinęli się z bulw pozostałych po zbiorze plonu głównego i tym samym stały się pseudomatecznymi bulwami, z których potem wyrosły samosiewy. Te niepożądane rośliny ziemniaka nie dość, że konkurują z uprawą główną o wodę i składniki odżywcze, potrafią także np. w zbożach przerastać łan i znacznie utrudnić zbiór. Jeszcze kilka lat temu mróz załatwiał ten problem, ale ostatnie łagodne zimy spowodowały jego powstanie. Co zatem robić?
Niemcy też mają ten problem
Na pocieszenie, także rolnicy zza Odry zmagają się z tym problemem i tam izby rolnicze, m.in. w Dolnej Saksonii, od kilku lat robią doświadczenia z różnymi wariantami mechanicznej i chemicznej walki oraz ograniczenia presji tych niepożądanych gości. Wynika z nich jasno, że nie możemy polegać tylko na herbicydach i zwalczaniu w łanie kolejnych upraw, ponieważ z jednej strony mamy ograniczone możliwości rejestracyjne, a z drugiej samosiewy ziemniaków to twardzi zawodnicy, na dodatek wschodzą na raty i są bardzo ekspansywni.
Nie wystarczy tylko jeden zabieg. Dlatego ważne jest, aby już jesienią dobrze dobraną agrotechniką i uprawą gleby eliminować bulwy, pozostałe po zbiorze plonu głównego. Poniżej kilka punktów, na które warto zwrócić uwagę:
- pole czyste od jesieni
- kombajn idealnie ustawiony – minimalizacja strat przy zbiorze
- jesienna uprawa gleby
- staranna agrotechnika przez cały sezon (nawożenie, ochrona, nawadnianie)
- ewentualne zastosowanie inhibitorów kiełkowania przed zbiorem.
Szczegółowy opis jak dokładnie postępować z każdym z tych wymienionych punktów w praktyce na swoich plantacjach znajdziecie w najnowszym wydaniu kwartalnika Ziemniaki (4/2020).
