SERIA: Chwasty w zbożach jesienią – przetaczniki

Kolejny chwast po przytulii, który niemal zawsze pojawia się jesienią w zbożach ozimych to przetaczniki. Chwasty te zimują, więc przy tzw. pełzającej wegetacji nie wypadają z łanu zimą, a niezwalczone jesienią na wiosnę zaczną wegetację szybciej niż zboża.

W przypadku przetaczników nasiona mogą kiełkować z głębokości 12–13 cm. To sporo. Z podobnej głębokości mogą kiełkować tylko nasiona wyczyńca, a z większej tylko owsa głuchego – nawet z 25 cm w przypadku dużych ziarniaków.
Przetaczniki wytwarzają średnio od 50–100 (perski, polny) do 200 nasion z jednej rośliny (bluszczykowy). Maksymalnie natomiast może być ich nawet 500 – to, jak na raczej małych rozmiarów rośliny dość sporo. Kiełkują w temperaturze przynajmniej 0^oC w przypadku przetacznika bluszczykowego i 2–5^oC w przypadku przetacznika perskiego. Dla tego pierwszego optimum kiełkowania jednak to 2–5^oC, a dla drugiego aż 15–25^oC. Jeśli chodzi o zdolność kiełkowania nasion chwastów w glebie po określonej licznie lat, to w przypadku przetaczników znaleziono nasiona, które kiełkowały po przebywaniu 50 lat w glebie. Zwykle jest to jednak znacznie krócej i nie przekracza 10 lat.

Czym w przetaczniki?

Przetaczniki jesienią zwalczymy mieszaniną flufenacetu i diflufenikanu, mieszaniną diflufenikan + penoksulam + florasulam, prosulfokarbem, pendimetaliną, chlorosulfuronem czy halauksyfenem.
Próg szkodliwości przetaczników to 10–15 szt./m². Chwasty te spotkamy najczęściej na glebach gliniastych i wilgotnych, ale jak to zwykle bywa nie jest to żadną regułą i w warunkach polskich występuje na także na glebach lżejszych i o mniejszej wilgotności, najlepiej o odczynie obojętnym.

Przypominam, że już za parę dni nasze forum.