Choroby bydła w UE. Które z nich niosą największe ryzyko?

Choroby zakaźne bydła rozprzestrzeniają się w Europie, zagrażając hodowlom w wielu krajach. Dowiedz się, które regiony są najbardziej narażone na te epidemie.

W UE choroby te dotykają obecnie bydło, owce i kozy. Niektóre z nich ograniczają eksport i sprzedaż zwierząt. Przyjrzyjmy się im trochę bliżej.

Zakaźne zapalenie nosa i tchawicy bydła (IBR)

W ostatnich miesiącach w Nadrenii Północnej-Westfalii stada bydła były wielokrotnie zakażane herpeswirusem bydła typu 1 (BHV1). Zakaźne zapalenie nosa i tchawicy bydła (IBR) może prowadzić do straty apetytu, gorączki, kaszlu, obfitego wydzielania śliny, ropnej wydzieliny z oczu i nosa, poronień lub spadku wydajności mlecznej.

Według danych MSD Animal Health szacowane straty spowodowane zakażeniem BHV-1 szacuje się na 6 000 euro rocznie na 100 krów. Samo zakażenie wirusem nie zagraża życiu bydła, jednak śmiertelność wynosi poniżej 2%.

Choroba niebieskiego języka

Wirus choroby niebieskiego języka (BTV-3) rozprzestrzenia się w Niemczech, Holandii, Belgii i Francji. Francuski rząd nałożył ograniczenia na transport bydła, owiec i kóz w pobliżu granicy z Belgią i oferuje tam bezpłatne szczepienia, o czym możecie przeczytać w naszym artykule pt. „Choroba niebieskiego języka: Francja zaostrza kontrole na granicy”.

Najczęstsze objawy, które można obserwować u bydła, to gorączka, zapalenie mięśni, ślinienie, zaczerwienienie, przekrwienie i obrzęk błony śluzowej jamy ustnej oraz innych nabłonków, głownie strzyków, owrzodzenie opuszki zębowej i niekiedy końca języka, zapalenie koronki i tworzywa racic, niepłodność i ronienia.

Choroba guzowatej skóry bydła może dostać się do UE?

Obecnie w Hiszpanii rosną obawy związane z wprowadzeniem choroby guzowatej skóry bydła (LSD) z Algierii. Jak podaje portal Animal’s Health, FAO wydała alert informacyjny dla wszystkich państw członkowskich w sprawie rozprzestrzeniania się tej choroby w Afryce Północnej. Powoduje ona grudkowate zmiany skórne, gorączkę i obrzęk.

Choroba guzowatej skóry bydła objawia się zazwyczaj gorączką, guzkami na skórze, błonie śluzowej przewodu pokarmowego i tchawicy, uogólnionym zapaleniem węzłów chłonnych, obrzękiem tkanki podskórnej kończyn, a także depresją, anoreksją, nadmiernym ślinieniem, wyciekiem z oczu i nosa oraz bezmleczność.

Krwotoczna choroba zwierzyny płowej w zachodniej części Europy

W Hiszpanii i Francji rozprzestrzenia się również epizootyczna choroba krwotoczna płowej (EHD) u bydła. Wirus ten jest blisko spokrewniony z BTV, jest również przenoszony przez komary i wykazuje podobne objawy, m.in.:

wysoka gorączka,
duszność,
krwawe wycieki z nosa,
silne zaczerwienienie błony śluzowej policzków i jamy nosowej.

Oprócz tego chore bydło może mieć obrzęki głowy i szyi, biegunkę i silną kulawiznę, która jest skutkiem zapalenia korony racicy.

Pomór małych przeżuwaczy w Grecji

Greccy hodowcy owiec i kóz nie mogą na razie wyprowadzać swoich zwierząt poza gospodarstwa. Powodem tego są nowe przypadki pomoru małych przeżuwaczy (PPR) – wysoce zaraźliwej choroby wirusowej. Zazwyczaj bydło nie jest wrażliwe na tę chorobę, ale czasami dochodzi do zakażeń, które przebiegają dosyć łagodnie. Najbardziej narażone są kozy i owce, których śmiertelność w przypadku zakażeń wynosi odpowiednio 55-86% oraz 10%.

Okres inkubacyjny wirusa trwa od 3 do 10 dni. Postać ostra zakażeń występuje u kóz, która objawia się dusznościami, kaszlem, rzęszeniem oraz ogólnymi objawami pokarmowymi, jak w przypadku księgosuszu. Jeśli dochodzi do przypadków śmiertelnych, to występują one w ciągu 7 dni.

Tymczasem podostra postać choroby występuje głównie u owiec w postaci słabszych ww. objawów. Większość zwierząt zdrowieje w ciągu 14 dni od zakażenia, po czym otrzymują odporność na tę chorobę na całe życie.