Dikwat (lub czasem z angielska diquat) w polskim rolnictwie był obecny od lat 80. XX wieku. Na świecie substancja ta istnieje od końcówki lat 50. ubiegłego wieku. Poza UE jest nadal stosowana w wielu krajach jako herbicyd, ale głównie jako środek przyspieszający dojrzewanie poprzez dosychanie, czyli desykant (łac. desicco – osuszam) oraz w celu wyrównania dojrzewania oraz zwalczania chwastów w łanie.
Zobacz także: Czy preparat do desykacji Reglone wróci do obrotu?
Zalety substancji dikwat - dlaczego została wycofana?
Substancja ta ma kilka zalet z rolniczego punktu widzenia:
- działa głównie kontaktowo;
- przenosi się tylko w ksylemie, zatem nie przedostaje się do bulw;
- jest nieselektywna, zatem zwalcza wszystko, co zielone;
- opady po zabiegu w małym stopniu obniżają skuteczność substancji;
- nie stwarza zagrożenia dla upraw następczych;
- nie obniża jakości nasion roślin, w których była stosowana;
- używana była do desykacji wielu gatunków, m.in. rzepaku, strączkowych, lnu oleistego, lnianki, bobowatych drobnonasiennych, ziemniaka, warzyw nasiennych.
