Bor należy do mikroelementów o ujemnym ładunku jonu (niemetal lub półmetal). Jego charakterystyczną cechą jest najczęściej podnoszenie pH roztworów opryskowych. Utrudnia to jego stosowanie w mieszaninach, ponieważ znaczna większość środków wymaga odczynu kwaśnego, stąd niechęć do jego stosowania w kolejnych zabiegach, zwłaszcza w rzepaku.
Zobacz także: Kiedy i w jakiej ilości nawozić rzepak siarką?
Jednak to nie cecha alkalizacji cieczy użytkowej przez sole boru powoduje, że trzeba go stosować w dawkach dzielonych. Bor nie jest mobilny w roślinie, czyli nie wykazuje zdolności do tzw. redystrybucji. Skutkuje to pojawianiem się objawów niedoborów na młodszych częściach, do których nie jest przenoszony ze starszych, np. usychających liści czy redukowanych pędów. Brakuje go często też w intensywnie tworzących się tkankach, co objawia się pękaniem połączeń między komórkami (na zdjęciu).
Dawki dzielone boru
W rzepaku dawki boru powinny być dzielone na kilka zabiegów:
- jesienią 200–250 g/ha;
- wiosną, po pierwszym tygodniu od ruszenia wegetacji w dawce 150–200 g/ha lub w pierwszym tygodniu, jeśli są objawy niedoborów w dawce 250 g/ha;
- w fazie rozwoju pędu głównego (BBCH 30) przed pąkowaniem (rośliny ok. 15 cm) w dawce 100–150 g/ha;
- na początku fazy pąkowania rzepaku (BBCH 50–52) w dawce 100–150 g/ha.
Ten artykuł pochodzi z wydania top agrar Polska 2/2025
czytaj więcej
