Roślinami żywicielskimi skośnika buraczaka są gatunki z rodziny komosowatych, w tym plantacje buraka cukrowego i pastewnego oraz buraczka czerwonego. Jego występowanie ograniczają obfite deszcze lub nawadnianie upraw, natomiast słoneczna pogoda sprzyja jego rozwojowi i rozprzestrzenianiu się. Szkody powodowane na korzeniach (zgnilizna główki) uniemożliwiają odrost nowych liści, sprzyjają natomiast tzw. infekcjom wtórnym korzeni. W zależności od stopnia porażenia upraw spada w nich drastycznie zawartość cukru z ok. 18 do ok. 10%, przy jednoczesnym znaczącym wzroście glukozy. W korzeniach wzrasta także liniowo zawartość potasu i sodu. Zasiedlone korzenie nie nadają się do przechowywania, gdyż w pryzmach skutki infekcji wtórnych – gnicie buraków – jest kontynuowane i nasila się.
Skośnik buraczak jest obecnie jednym z najważniejszych szkodników buraka cukrowego w Europie Zachodniej i Południowej, Afryce Północnej, na Bliskim Wschodzie oraz w Chinach, Iraku, Iranie Pakistanie i Syrii.
Źródło: IOR
[bie]
