Pszenżyto jare – wyniki badań PDO

Potencjał plonowania pszenżyta jarego, w przeciwieństwie do formy ozimej, należy do najniższych wśród zbóż. Między innymi z tego powodu oraz dość dużej negatywnej reakcji na suszę – słabe krzewienie i wyrównanie łanu – pozostaje zbożem o mniejszym znaczeniu w uprawie. Według GUS średni jego areał wynosi ok. 180 tys. ha.

Doświadczenia PDO z pszenżytem jarym, podobnie jak dla większości zbóż, prowadzone są na dwóch poziomach agrotechniki – przeciętnym (a₁) i intensywnym (a₂, tab. 1.). Poziom a₂ obejmuje jednak dodatkowo tylko dwa zabiegi fungicydowe, połączone z nawożeniem dolistnym. Nie stosuje się z kolei w tym gatunku regulatorów wzrostu – brak zarejestrowanych środków – a nawożenie azotowe na obu poziomach jest jednakowe.
Rok 2019 był trudny dla zbóż jarych, w tym dla pszenżyta, z powodu skrajnej suszy na niemal całym obszarze kraju. Poziom jego plonowania był podobny jak w 2018 r., również bardzo suchym. W porównaniu z rokiem 2017 spadek plonowania w doświadczeniach PDO był jednak wyraźny i wynosił, w zależności od poziomu agrotechniki, 15–17%.

Jest postęp hodowlany
W 2019 r. zarejestrowano w pszenżycie jarym trzy nowe odmiany: Erwin, Odys i Santos. Spośród zarejestrowanych odmian najwyższym średnim plonem w trzyleciu wyróżnia się Hugo. Na dobrym poziomie plonują także Odys, Mamut i Santos, przy czym ostatnia charakteryzuje się większą zmiennością w latach. Wśród czołowych odmian wymienić należy też Dublet, która dobrze plonuje szczególnie na wysokim poziomie agrotechniki. Hugo i Dublet wyraźnie lepiej plonowały w deficytowych pod względem opadów latach 2018 i 2019, co może świadczyć o ich większej tolerancji na suszę…

Pełny artykuł znajdziesz w nowym wydaniu 2/2020 „top agrar Polska”. Warto również w tym mniej popularnym w uprawie gatunku odnaleźć odmiany, które dobrze spiszą się w Twoim rejonie, a tę informację znajdziesz tylko w dalszej części tego tekstu.
[bie]