Soja sama się nie wyżywi

Soja od kilku lat zwiększa swój areał, jednak jej agrotechnika, w tym nawożenie, nie jest do końca rozpracowana, zwłaszcza ze względu na lawinowy napływ nowych odmian na nasz rynek. W 2018 r. w COBORU badano ich 45, z czego 12 w doświadczeniach wstępnych, 14 znajduje się już w Krajowym rejestrze, a 19 pochodzi z Unijnego katalogu CCA. Niemal cała grupa to odmiany nowej generacji, o dużym potencjale plonowania, różnym terminie dojrzewania i różnych potrzebach nawozowych.

Potrzeby pokarmowe soi odnośnie do azotu w przeliczeniu na produkcję 1 t nasion i odpowiedniej ilości słomy są wysokie i wynoszą 65–80 kg/ha. Przy oczekiwanym plonie na poziomie 2,5–3 t/ha pobranie N wynosi wówczas 160–240 kg/ha. Po uwzględnieniu dostępnych mineralnych form składnika w glebie na średnim poziomie, wynoszącym ok. 60 kg/ha i przy uwzględnieniu, że udział azotu biologicznie związanego jest na poziomie 50%, należy roślinom dostarczyć 50–130 kg/ha N.
Rośliny soi pozyskują azot z trzech źródeł:

• z biologicznego wiązania N₂ przez brodawki korzeniowe,
• z próchnicy,
• z nawozu mineralnego aplikowanego przedsiewnie lub pogłównie.

Możliwości roślin do pobierania azotu z dwóch pierwszych źródeł nie przekraczają 50%, zasadne jest więc stosowanie nawożenia mineralnego. Na lepszych glebach zarówno w uprawie płużnej, jak i bezorkowej największe plony osiągają uprawy przy dawkach 32 kg/ha N podanego przedsiewnie. Zalecany jest w tym zabiegu nawóz r.s.m. lub saletra amonowa. Podwojona dawka składnika (64 kg/ha N) powoduje natomiast znaczący spadek plonu. Wynika to z faktu, że zbyt duże nawożenie azotem może prowadzić do późnego nawiązania symbiozy bakterii brodawkowych z korzeniami roślin soi.
Soja potrzebuje także siarki, fosforu i potasu….

Pełny artykuł nt. nawożenia soi znajdziesz w nowym wydaniu 4/2019 „top agrar Polska”. Jeżeli chcesz zaprenumerować "top agrar Polska" kliknij tutaj.

[bie]