Przy wyznaczaniu momentu pobrania prób trzeba wziąć pod uwagę terminy opracowania próbek przez laboratorium (niejednokrotnie jest to kilka tygodni). Tymczasem wynik potrzeby nam jest zaraz po ruszeniu wegetacji, kiedy tylko możemy wjechać w pole (wg obecnie obowiązujących przepisów nie prędzej niż 1 marca).
Samodzielne pobieranie próbek można wykonać czterema metodami lub ich kombinacjami. Jednak istotny jest wybór miejsca na polu. Musi ono być oddalone od brzegu co najmniej o szerokość stosowanych tam najszerszych narzędzi uprawowych, z miejsc o nie zbitej kołami ciągnika glebie. Próbki pobiera się zarówno z rosnących ozimin oraz z roli pozostawionej do siewu roślin jarych.
Wielkość pola lub działki, którą ma reprezentować próbka nie powinna być większa niż 4 ha. Jednak na glebach o zmiennych właściwościach działka taka może być mniejsza.
Próbki gleby można pobierać zarówno z gleby pozostawionej pod siew roślin jarych (w czarnym ugorze ale także z międzyplonów ozimych czy z mulczu. Nie ma przeciwwskazań do pobierania gleby do badania na zawartość azotu mineralnego z rosnących ozimin.
